ไม่บังเอิญ

ว่ากันว่า “เวลา” เหมือนสายน้ำที่มิเคยไหลกลับ เราทุกคนไม่มีทางรู้ได้เลยว่าสายน้ำเชี่ยวแค่ไหน หากเรายังลอยอยู่ในนั้น จนกว่าเมื่อเราขึ้นจากน้ำจึงจะสังเกตเห็นมันได้.. แต่เวลาก็แตกต่างจากสายน้ำ ตรงที่เวลาไม่เคยเรรวน เชี่ยวแค่ไหนก็แค่นั้นตลอดไป เป็นเหมือนไม้บรรทัดวัดช่วงชีวิตของเราว่า ใช้มันทำอะไรไปบ้าง อย่างละเท่าไร . . บางสิ่งที่ใช้สังเกตถึงการมีอยู่ของเวลา ก็คงเป็นฤดูกาล จากหนาวเปลี่ยนเป็นร้อน จากร้อนกลายเป็นฝน รอยต่อเหล่านี้ทำให้เราหวนถึงเวลาที่ผ่านไป . . .

ฤดูร้อนผ่านไปอย่างเงียบๆ แต่หากพอสังเกตได้ ดอกไม้ต้นฤดูหลากสีสันแข่งกันบานตามสองฟากรถผ่าน บัดนี้ค่อยโรยราเพื่อรอรับฝนใหม่ ในขณะที่หลายคนเร่งรีบกับชีวิตจนลืมที่จะสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เด็กม.ปลาย เครียดกับการเอนทรานส์ ผู้ใหญ่หลายคนเคร่งกับงานในห้องแอร์เพื่อดับร้อน อีกสิบฝนอีกสิบหนาวข้างหน้า พวกเขาอาจย้อนนึกได้ว่าฤดูกาลแห่งดอกไม้บานได้ผ่านไปนานแล้ว

error: บทความทั้งหมดเป็นลิขสิทธิ์ของไปไหนมาดอทคอม