ในคืนค่ำที่ท้องฟ้าปราศจากแสงใดรบกวน ใครคนหนึ่งจะออกมายืนตากน้ำค้างเพื่อแหงนมองขึ้นไปสู่เบื้องบนอย่างตื่นเต้น เหมือนเด็กกำลังค้นพบกับของเล่นชิ้นใหม่ แสงดาวที่ระยิบวับวาวยั่วเยี้ย กระตุ้นให้สารอดีนาลีนหลั่งไหลสู่ร่างกายในทุกส่วน ใครอีกคนวาดนิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำมุมกับดาวเด่นบางดวงเพือค้นหาที่ตั้งของหมู่ดาวตามตำราดาราศาสตร์ นั่นดาวไก่ นี่ดาววัว โน่น ดาวไถ 

 

“ฉันไม่รู้หรอก ว่าดาวแต่ละกลุ่มแต่ละดวง เรียกว่าอย่างไรบ้าง แต่รู้สึกมีความสุขเมื่อได้เฝ้ามอง” 

อากาศหนาวกลางหมู่ดาวหนา จะมีใครในอีกฝั่งของดวงดาว จ้องมองเราเหมือนที่เรากับลังแหงนมองเขารึเปล่า แล้วเขาจะรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึกรึเปล่า

ดาวฤกษ์ที่สุกใสใกล้โลกที่สุดมีระยะห่างจากเรา ประมาณ 40,000,000,000,000 กิโลเมตร เป็น 100,000,000 เท่าของระยะห่างระหว่างโลกกับดวงจันทร์ 

มันคงยากเสียเหลือเกินกับความเร็วของคนปกติที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางแห่งดวงดาวดวงนั้น